منُ توُ درخت
دوشنبه, ۲۸ بهمن ۱۳۹۸، ۱۲:۲۵ ق.ظ
سماع را دیده ای ؟
اعتقاد مولانا این گونه است؛
یک دست را بِ سوی آسِمانِ خدا میگیری،
یک دست را بِ سوی زمین،
می چرخی تا ذره ای شوی در مرکز عالم کِ زمین را بِ آسمان می رساند و آسمان را بِ زمین!
نمیدانم من ذره شده ام؟
آسمان ام ؟
زمین ام ؟
سماع در من است یا من در سماع گم شده ام...؟
حین التحریر:
موسیقیِ منُ توُ درختِ کیمیای قربانی را چاشنیِ متنِ شب های سردِ بهمن ماهِ هزارُ سیصدُ نودُ هشت کنید تا هنوز جان دارد بهمن؛
نورِ ملایمِ شبنم گونه از لا بِ لای نت هایش میپاشد بِ نیمه شب؛ حتی نمِ باران هم می زند!
حقِ مطلب را در موردِ لطافتِ خاکستر گرفته ی شاملو ادا میکند انگار :)
من باهارم تو زمین،
من زمینم تو درخت،
من درخت ام تو باهار،
ناز انگشت های بارون تو باغ ام میکنه،
میون جنگل ها تاق ام میکنه.
- ۹۸/۱۱/۲۸