لطفن نروید؛
بمانید،
او خواهد آمد.
جمعیت را بهم نزنید.
می دانم...
نه، ۱۴۰۰ سال کم نیست ولی تو فقط ۲ سال است کِ ب او توجه میکنی و او سال هاست کِ منتظر بوده است تا نوایش را بِ گوش های تو برساند...
نمیدانم شاید مسئله ای باید حل شود کِ هنوز نشده است...
نه خواهش میکنم دست هم را رها نکنید!
بله دعا کنید، اینبار بیایید با هم دعا کنیم، شاید صدا بِ عرش رسید.
او می آید، عجول نباشید، او خودش از شما چشم انتظار تر است...
حتی یک نفر هم یک نفر است برای او، خودتان کِ می بینید تعداد کمِ سینه چاکانش را!
بله قطعن می آید، وعده ی خدا حتمی است.
نه صدای شما در هوا گم نمی شود؛ مطمئن باشید، در سکوت م صدایش بزنید می شنود، فقد لطفن صدایش بزنید...
لطفن لیست گرفتاری هاییتان را وسیع تر از خانه و خانواده تان بنویسید شاید برای مسائل مهم ترمان آمد!
اما کمی هم منصف باشید.
من کِ بِ تاخیرش حق می دهم؛
چگونه بیاید وقتی در بزرگترین اجتماع های مسلمان مانندمان، بیشتر از چند صلوات و کمی لبیک چیز دیگری برایش نداریم ؟
چگونه بیاید وقتی هنوز شانه هایمان برایش از شدت گریه تکان نمی خورند ؟
برای چِ بیاید اصلن ؟ خونِ در رگ هایتان را هم کِ زدید بِ نامِ دیگران...
اما با این همه، وسعت فکر او از این کلیشه بیشتر است؛ بد بِ دلتان راه ندهید، پراکنده نشوید؛ یک نفر مانده از این قوم کِ بر می گردد...!