چند خط از کتابِ فوقِ جذابِ رازِ فال ورق؛
نوشته ی یوستین گوردر
هر موجودی که به مرحله ی حیات رسیده خوشبخت عه:" تو میلیارد ها بار فقط یک میلیمتر با بدنیا نیامدن فاصله داشته ای"
"کدام یک عجیب تر بودند : این واقعیت که بذر زنده ای رشد کند و آخر سر به یک آدم زنده تبدیل شود؟ یا شخص زنده ای تخیلاتش آن قدر زنده باشند که سر انجام جان بگیرند و وارد جهان شوند؟ آیا انسان ها هم چنین تخیلات زنده ای نبودند؟ چه کسی اجازه داده بود ما به جهان وارد شویم ؟ "
"تو چنین مخلوق راز امیزی هستی و آنرا در درون خودن حفظ کن"
"چقدر خوشبختم که میتوانم این سیاره را در کنار تو تجربه کنم "
"آنها بیشتر زنده بودند تا آگاه"
"تمام جهان یک حقه ی جادویی بزرگ است"
"رویا ها بعد از مرگ ما هم می توانند در دیگران به زندگی خود ادامه دهند " اندیشه ها شسته نمی شوند .
زمان ن میگذرد و نه صدایی دارد انچه می گذرد ما هستیم" .
" خداوند در عرش اعلا نشسته، و به مردمانی که به او توجه ندارند می خندد" مردم راجب سیاست، اخلاق و تمام مسائل دشوار حرف میزنند بدون آنکه به این سوال اصلی بپردازند که چگونه همه چیز بوجود آمده است... پس خدا خنده اش میگیرد از این جهلِ مدرن!
.