از جذابیت های بی انتهایش

تو چقدر جذابی!

شیوه ات کلن غافلگیری است؛
کمترین چیزی هم از حافظه ی بی نهایتت پاک نمی شود،
یکبار میگویم،
گوشه ای یادداشت می کنی،
زمان می گذرد،
جوری کِ کمترین اثری از درخواستم در خاطر خودم نمی ماند،
بعد یک هو،
یک روزِ بی تفاوت کِ حواسم از همه جا پرت است،
یکدفعه صدای دینگ دینگ از در بلند می شود،
زمان گذشته است چنان کِ من دیگر واژه ی انتظار را هم فراموش کرده ام،
اما پشتِ در،
چیزی کِ از تو مدت ها پیش خواسته بودم را بِ زیبایی بسته بندی کرده ای،
رویش هم برگه ای چسبانده ای:
" گرم یاد آوری یا نه من از یادت نمی کاهم "

اول به مغزم فشار می آورم کِ این چیست و چرا اینجاست و از کجا آمده است...
بعد کِ می شناسمش چهره ام دیدنی می شود،
خون از تمام نقاط به زیر پوست صورتم می دود و فریاد می زنم " تو یادت بود، یادت بود "
چشم هایم برق می زند و در تمامِ فضای اطراف نورِ حضورِ تو را می بینم!
تمام جهانم می شود تو!

تو چقدر جذابی!

میدانم در آن لحظه می نشینی با یک لبخندِ حکیمانه و سرشار از مهربانی،
صندلی ات را می گذاری در عرش،
دستت را می زنی زیر چانه ات،
نگاه مهربانت را می اندازی روی شوق و ذوقِ بی انتهای من،

لحظه ای قبلن برایش زجه مویه کرده ام و تو صبورانه نگاهم کرده ای را می خواهی جبران کنی!

آخ کِ چقدر جذابی!