مادر بزرگ

.
مادر بزرگم از آن دسته آدم هایی است کِ دوست دارد سر هر موضوعی تو را بِ چالش بکشد و تو مشتاقانه دوست داری چالش را ادامه بدهی
با وجود تمام بحث های بی پایانِ عمرش از عمق قلبم دوستَش دارم
دوست داشتنش را از پدرم آموخته ام !
اولین زنِ چشم سبز زندگیِ من کِ در ابتدایی ترین خاطرات کودکی ام گمانم این بود کِ دنیایش را سبز می بیند
اولین ناجیِ من از در های بسته ی حمامِ تاریک
زنی کِ با شوق بِ داستان های جنُ پری اش گوش میدادم و شب های ترس را پیش خودش می خوابیدمُ با این حال برق چشمان سبزش در تاریکیِ آن شب ها بِ مراتب بیشتر جلب توجه میکرد.
زنی کِ همیشه منتظرِ آمدنِ هیجان انگیزش در منزلِ دور افتاده ی کودکی ام بودم
مادر بزرگم اولین مهربانِ همه چیز دانِ زندگیِ من بود
زنی کِ از مریض شدن در خانه اش نمی ترسیدم چون یقین داشتم در آن جا قرصیِ چند طبقه ی صورتی رنگش دوای دردم را پیدا میکند بِ هر قیمتی
خانه ی مادر بزرگم میدانِ جنگِ بالشتی کودکی هایمان بود؛
لحاف تشک های توی کمدش هر بار برای فتح کردن ما مرتب بودند
بالشت هایش همیشه برای حمله ی ما آماده بودند
در حیاطش همیشه با شلنگ بِ جانِ هم می افتادیم
در بالا پشت بامش روی تخت فنریِ زنگ زده کشتی میگرفتیم
زمین و زمان و زندگی اش را بِ جهنم میکشیدیم هر بار و هر بار فقط دنبال ما راه می افتاد و جمع میکرد؛ آن روز ها جوان بود، با هر موسیقی برایمان میرقصید، با هر ناسازگاری ما سازگار بود!
آن روز ها مادربزرگ نبود، بدش می آمد از این کلمه
سرطان آمد و مادربزرگش کرد...
جوانی اش را برد
صبوری اش را دزدید
زیبایی اش را بِ چالش کشید
بِ جای تمامِ ویژگی هایش دَرد نشاند...
درد در تنهایی بی طاقتیِ فراوان داد بِ زنِ نحیفِ چشم سبزِ مهربانِ زندگیِ من
من اما با تمامِ بی طاقتی هایش دوستش دارم!